خاطرات اقای رحمانزاده از 22 بهمن

روز بارانیِ۲۲بهمنِ۹۷ و پیگیری ارتقاء

درسالی که خشکسالی بیداد می کند شاید یادآوری یک روز بارانی خالی از لطف نباشد. صبح۲۲بهمن۹۷ آسمان اِوَز آبستن بارش بود و به قول اِوَزیها (آسمو تِک شو لِی زِمی هاد) چون نزول باران حتمی بود و نمی خواستم چَتر به همراه داشته باشم از پوشیدن کُت شلوار رسمی صرفنظر کرده و با پوشش تمام جین به قصد فلکه امام شافعی از خانه بیرون شدم تا به سایر همشهریان بپیوندم. راهپیمایی راس ساعت مقرر زیر نَم نَم باران به سمت سالن سرپوشیده میراحمدی شروع و با سخنرانی و اجرای سرود و حرکات نمایشی کودکان حدود ساعت ۱۱ به پایان رسید۰

پس از خروج از سالن در حالیکه بر شدت باران افزوده شده بود من و دوستانم به سمت دانشگاه پیام نور رفتیم تا به تماشای پرشدن برکه های روبروی دانشگاه بنشینیم.به محض رسیدن اطلاع یافتیم نماینده ی وقت با ارسال نامه های متعدد به مرکز جو عمومی منطقه را برای ارتقاء اِوَز نامناسب و در اینخصوص ایجاد تردید کرده اند لذا به اتفاق خانم فریبا صالحی برآن شدیم ملاقاتی با فرماندار محترم لارستان داشته باشیم خانم صالحی وقت ملاقات گرفت و به اتفاق ایشان ، آقایان امین سعیدی و حاج محمد وحدانی و خانمها طیبه جباری و فاطمه کمال نژاد به سوی لار حرکت کردیم.

حوالی ۱۲ پِشین بود که به مقصد رسیدیم مهندس جلیل حسنی مثل همیشه با چهره ای بشاش و رویی گشاده ما را به حضور پذیرفتند مانیز ضمن تشکر از ایشان که در یک روز تعطیل به ما وقت ملاقات دادند وارد بحث اصلی شده و با برشمردن سجایای اخلاقی مردم شریف لار و درک بالای این عزیزان از ریاست محترم شورای تامین شهرستان خواستیم نسبت به خنثی نمودن تحرکاتی که منافی وحدت مردم منطقه است تدبیری اندیشیده و مسیر را برای ارتقاء اوز هموار نمایند . آقای فرماندار با تبریک سالروز پیروزی انقلاب و دهه ی فجر صحبتهایش را آغاز و بخش اِوَز را از هر حیث شایسته ی ارتقاء دانست و یادآور شد شهرستان شدن اِوَز کوچکترین خللی به وحدت در منطقه

که بر بنیان محکمی استوار است نخواهد گذاشت، وی از مردم لار به عنوان مردمی اصیل و آرام یادکرد و به ما اطمینان خاطر دادواقعیات و جو آرام منطقه را به اطلاع مقامات مافوق خواهد رساند گرچه متذکر شد آنها خود بر بسیاری از این موارد وقوف کامل دارند صحبتهای ایشان ما را بیش از پیش به تحقق آرزوی دیرین مردم بخش اِوَز امیدوار ساخت و چون نمی خواستیم در یک روز تعطیل بیش از این مصدع شویم مراتب تشکر و امتنان خود را ابراز و خداحافظی کرده راهی اِوَز شدیم در طول مسیر شدت باران به حدی بود که با حداقل سرعت جاده را پیموده و ساعت۱۴ به اِوَز رسیدیم بدین ترتیب برگی دیگر از دفتر ارتقاء رقم خورد برگی که نه باران توانست سطورش را از صفحه ی خاطرات پاک کند و نه گذر زمان از آرشیو ذهن.