اراده شما دست چه کسی است؟

/ فرهاد ابراهیم پور / اراده شما واعمالتان وتصمیم هایتان دست خودتان است یا در دست دیگری ؟.

شما تصمیم میگیرید یا دیگری برایتان تصمیم میگیرد ؟

حتما شما هم دیده اید که بعضی از فرزندان ما چه دختر و چه پسر هیچ اراده ای از خود ندارند وتا پدر ومادر نگوید چکار باید بکند کاری نمی کند. تا والدین نگویند چه بخور وچه خوب وبد است خودشان قدرت تصمیم گیری ندارند واراده محکمی برای انجام کارهای مورد پسند خود که اگرکاری درست وخوب واخلاقی هم با شد ندارند. تازه به انها میگوئیم انسان ها وبچه های حرف شنو؛ کسانی که بدون اجازه ما اب هم نباید بخورند. چرا ؟ چون ما اراده کرده ایم؛ حتی اگر ایده واراده انها لازم ودرست باشد .

اری در زندگی ما انسانها این تحکم و اعمال اراده بر دیگری زیاد وجود دارد. زنهایی که برای اب خوردن هم منتظر نظر شوهرانشان هستند؛ بی اراده انها حرف نمی زنند ؛ جایی نمی روند ؛ نمی خندند؛ بی حرف انها ایده واعتقادی ندارند واگر جایی هم اراده ای بنمایند وحرفی بزنند وتصمیمی بگیرند باید از چشم شوهر خیلی بدور باشند یا در غفا وپنهانی انجام بدهند . وشوهرانی نیز که بی اجازه زن خانه جرات ارتباط با پدر ومادر وخواهر وبرادر خود هم ندارند؛ حق مصرف پولی که در می اورند ندارند. زنانی که نفس شوهرهایشان را گرفته اند ومرتب با غر وکنایه وتکبر از شوهرانشانش ادم هایی ساخته اند که فقط بدرد دربانی خانه وکلفت سراپاگوش وخدمتکار تمام وقت خونه وبیرون می خورند ؛شوهرانی که اراده محبت کردن ولطف کردن هم ندارند.

این بی ارادگی وقتی دستش را بگیری وبه کوچه وخیابان بیاوری؛ متوجه میشوی همان است که در خانه وکاشانه ادم ها منزل کرده است . فرقی نمی کند ورزشکار وپرورش اندام و بر رودار باشی یا استاد دانشگاه یا هنرمند رادیو وتلویزیون یا خوشگل یا بدگل باشی؛ فرقی نمی کند رئیس بانک یا کارمند بانک باشی یا رئیس شورای شهر یا شهردار یا معلم ودبیر یا رئیس اموزش وپرورش یا فرد عالی رتبه در شهرستان واستان باشی یا نماینده مجلس یا رئیس جمهور ؛ مهم این است که بی ارادگی میتواند در تمام این سطوح باشد وفرمانبرداری جای وظیفه را بگیرد ؛ انوقت شما نه تنها خودتان نیستید که حاضر میشوید برای لگد مال کردن ایده واعتقاد خود هم؛ از دیگر ان سبقت بگیری ؛ انوقت نه قانون و وظیفه ومسئولیت شناسی ارج وقربی دارد ؛ نه انجام درست کارها بر روالی محترم وانسانی پیش می رود . در بی ارادگی انچه با تمام وجود خودرا نمایان می سازد استبداد زدگی ؛ نوکر صفتی ؛ فرومایگی ؛ پستی وحقارت است که جای خودرا به اراده وشهامت واخلاق انسانی میدهد.

انسان فرومایه انسان درمانده ای است که همواره منتظر لطف دیگران است اما انسان با اراده وشهامت لطف ومحبت را در تعامل انسانی اش بدست میاورد به خاطر پول و مقام و موقعیت گدایی نمی کند .

هر کسی میتواند به خودش در اینباره فکر کند تا ببیند در کجای این اراده وبی ارادگی ایستاده است. ایا شما این اراده را خواهید داشت که فقط 5 دقیقه به این موضوع فکر کنید ؟