تاریخ: 15 آذر 1403 - 03 جمادی الثانی 1446 -
2024 December 04
پر بحث ترین
فرهاد ابراهیم پور
شاید این حرف کمی براتون عجیب باشه وبگید معلومه که باید ادم تا زنده هست وصیت کنه چون ادم مرده که نمی تونه وصیت کنه . اره شما درست میگید اما من تا کنون با مسایلی در زندگی بعضی از خانواده ها روبرو بوده ام که طرف مرده اما هیچ وصیتی از خود به جا نگذاشته چرا ؟ چون فکر میکرده هنوز هنوز ها زنده است وهنوز خیلی زود است وصیت کند.....
اما دست عجل وحادثه امان نداده و جان به جان افرین تسلیم کرده وخانواده ای مانده که تکلیفش با اموال ودارایی او معلوم نیست ومعلوم نشده که فرد فوت شده چه چیزی به چه کسی داده یا چقدر اموال و دارایی داشته وسهم فرزندان وبقیه چقدر بوده است . معلوم نکرده چقدر طلب واز چه کس وکسانی طلب داشته وبه چه کس وکسانی بدهکار بوده است . یعنی کلا رفته وبی خیال همه چیز شده و این موارد متاسفانه بعد از مرگ برای اعضای خانواده ها اکثرا کشمکش وناراحتی وحتی ضرب وجرح داشته است . میگن مال دنیا ارزش نداره اما اکثرا برای ان حاضرند تن به صدها مشاجره وزد وخورد وناراحتی بدهند . پس چقدر خوبه که قبل از مرگ و تا ادم زنده است وبه مرحله هوشیاری وسلامتی است وصیتش را بنویسد تا بازمانده ها دچار دردسر نشوند . بخصوص در این ایامی که کرونا بیداد میکند و پشت دیوار خانه و توی کوچه و خیابان کمین کرده تا هرکسی را از پای در اورد
مهم نیست شما چقدر مال واموال داشته باشید؛ چه زیاد باشد وچه کم ؛ یک چیز مسلم است ؛ مرده با خود به ان دنیا نمی برد وهمه چیز توی همین دنیا بدون او باقی میماند ؛ فقط باید تکلیف ان اموال روشن باشد تا موجب دردسر خانواده ودیگران نشود .
وصیت ها فقط اموال خانواده وبستگان نیست. بعضی ها شریک کار و زندگی هستند .بعضی ها فقط در تجارت با هم هستندو بعضی ها اصلا مال انچنانی ندارند ؛ اما می بینی سفارش و پند واندرزی دارند که برای بچه هایشان وخانواده ودوستان به ارث میگذارند ..شاید شما هم دیده وشنیده باشید که فلانی میگن من به ارواح مادرم قسم میخورم یا این وصیت پدر ومادرم هست که هیچگاه راه دروغ وپستی پیشه نکنم ویا به پدر ومادرم قول دادم که همیشه مواظب خواهران وبرادرانم باشم و اینها هم وصیت است که متاسفانه روزبروز بین مردم اینگونه وصیت ها کمتر دیده واجرا میشود. پس وصیت فقط تقسیم مال نیست هر چند انرا ضروری می نماید .
ان ایام که در دبی مشغول به کار بودم و هر از سالی می امدم اوز پدرم چند سال قبل از فوتش به من که پسر بزرگش بودم گفت :
میخواهم این خانه که چیز زیادی نیست واز کل دنیا فقط همین خانه را دارم بین شما فرزندانم قسمت کنم انموقع در ان خانه سه برادرم با همسرانشان باضافه پدرم وهمسرش زندگی میکردند وهرکدام دو اطاق داشتند . من به پدرم گفتم :
شما صد سال زنده باشید واحتیاجی نیست وما همه خواهر وبرادریم ودوست داریم تا زنده هستیم زیر سایه شما باشیم . تا اینکه فرزند اخری پسر خانواده ازدواج کرد ویکسال بعد از ان که دوباره رفتم اوز گفت بیا اینبار اینرا تمامش کنیم ومن تکلیف این خانه که تنها چیزی ست که از من مانده روشن کنم وگفت دوست ندارم خدای نکرده بعد از مرگم بین شما اختلافی پیش بیاید .گفت همه فرزندانم الحمدالله ازدواج کرده اند ودیگر ارزویی بیشتر از این ندارم وفقط سعادت وسلامت وخوشبختی شماها ارزوی من است .
دیدم خیلی منطقی حرف میزند ومن هم قبول کردم وهمه خانه که چند اطاق قدیمی بود وکلنگی بود بر اساس متراژ که حدودا ... متر مربع بود به تساوی تقسیم کرد وبرگه هر کس را جدا نوشت وفقط گفت هیچ فرزندی حق ندارد سهم خودش را به غیر از برادران بفروشد ونیتش این بود که در این مورد هم همزیستی داشته باشیم وغریبه ای نیاید داخل خانه مشترک . فکر وتصمیمش درست بود وحوادث واتفاقات بعدی نشان داد که اگر چنین نمیکرد شاید ما هم دچار مشکل میشدیم . اری این از پدر ومادری که بعد از عمری تلاش خستگی ناپذیر فقط همین خانه برای ما گذاشته بودند وبسیار شاکریم که انرا با نان حلال وابرومندانه برای ما گذاشتند روحشان شاد باد ویادشان گرامی .
غرض از این حکایت تاکید بر این است که تا زنده هستید وهوشیاری نصیبتان است وبه بلوغ فکری رسیده اید تکلیف خودرا روشن کنید .
امید که هزار سال اگر نه صد سال هم اگر نشد 90 سالی زنده باشید .کسی چه میداند شاید خیلی زودتر از هشتاد وهفتاد بار سفر بسته شود. پس خودرا مادام العمر ندانیم .مال دنیا قدیما میگفتند چرک کف دست است اما امان از حرص وطمع ادمی که این چرک چقدر ارج و قرب دارد . این هم نمونه ای از وصیت من به خودم ودیگران بود البته پولی توش نیست
ارسال نظر
زیبا بود فقط لطفا دست أجل درست است به جای اجل می تواند بنویسید (( مرگ )) مثلا. — ولی مرگ به او مهلت نداد
.درود بر شما و شادباش برای فعالیت مجدد سایت دیرینه اوز استارز که سالها پل ارتباطی ما همشهری ها و همولایتی های داخل و خارج از کشور بود . سایت شما در حکم روزنامه نداشته ما بود که اخبار و اطلاعات شهر و دیار و زادگاه را به ما و اخبار و اطلاعات ما مهاجران را به آنها می رساند. با آرزوی موفقیت روزافزون و پایداری در این راه .